Donderdag 07 november Rustdag

Donderdag 7 november. Rustdag.

Om 08.00 uur gaat de wekker en om 09.15 uur zitten we alweer buiten te ontbijten. Na het ontbijt treffen we opnieuw de general manager in de lobby. Hij vraagt wat we van de kamers en het ontbijt vinden. Terwijl we zo aan de praat zijn vertellen we hem ook dat het een goed idee voor het hotel is als ze de toeristen kunnen doorverwijzen naar een gids die veel van de omgeving weet, aangezien er geen VVV is in Jayapura en er wel vraag naar is. We noemen de naam van Henry en André. Hij is met deze tip heel blij en zegt meteen: “Oh, dat moeten we tegen de gouverneur vertellen”, want die is op dat moment in het hotel voor een of andere bespreking. Wij vinden het echt super voor Henry, want zo wordt zijn naam vanuit verschillende hoeken aangegeven bij de gouverneur en dat is alleen maar goed. De general manager nodigt ons nog uit om vanavond een kopje koffie te drinken. Deze ochtend kiezen we ervoor om in de lobby te zijn. We werken eerst het kasboek bij. Het is een drukte van jewelste in het hotel met al deze mensen in uniformen. Als de gouverneur arriveert hoor je dat ze allemaal in het gelid moeten staan. Het is een hele happening.
Opnieuw vliegt de tijd en om 14.00 uur gaan we weer eten bij Dante. Na het eten houden we siësta, althans dat zeggen we tegen elkaar. Ik krijg weer even het dagboekje van Fiek te leen en begin weer te typen. Leo gaat nadat hij Fieks verhaal voor mij heeft voorgelezen verder met zijn leesboek. Normaal leest hij veel tijdens de vakantie maar nu komt het er niet van en dit geldt voor ons allemaal. Als we straks thuis zijn zullen we eerst bij moeten komen denk ik. Ondertussen is het weer behoorlijk veranderd. Het is erg hard gaan waaien en de lucht is betrokken. Zo’n slecht weer hebben we nog niet gehad. Als we boven op de kamer zijn belt Benny dat hij beneden is met ansichtkaarten. Buiten bij het restaurant klets ik nog even met hem terwijl het water door de wind over het muurtje wordt geslagen. Deze wind heeft misschien te maken met de cycloon die verwacht wordt op de Filipijnen. Ik werk tot 19.00 uur aan de verslagen en dan gaan we naar beneden om samen met Fiek en Ed wat te eten. In de hal zit André te wachten op Henry. We nodigen hem uit om wat met ons te drinken. Als het lang duurt gaat hij weg en gaan wij weer naar het visrestaurant om een zelf uitgezochte vis te eten. Het meisje met de naam Ria herkent ons meteen en begint te lachen. Als we gegeten hebben en weggaan geef ik aan dat ik Cari heet want op haar shirt staat Caritas. Zo zie je dat wanneer je langer op een plek blijft je ook echt de mensen mag gaan leren kennen. Eenmaal in het hotel is er geen general manager te bekennen en gaan we meteen naar de kamer. Morgen moeten we weer vroeg uit de veren.